Van Sorong terug naar Jayapura

Mijn reis naar de Baliemvallei gaat niet door. De vliegtuigen waren volgeboekt en de enige mogelijkheid alsnog misschien een plekje te krijgen was vrijdagmorgen (5.30) heel vroeg naar het vliegveld te gaan .. en een ticket voor de zaterdag te bemachtigen. Dat zou betekenen dat ik maar 1 volle dag in de Baliem kon zijn. Bovendien .. is de grote brug aldaar ingestort, waardoor de wegen naar de toeristische attracties afgesloten zijn.

Ik moet zeggen dat ik het eigenlijk wel prima vind .. ik blijf dus gewoon in Jayapura deze laatste week.
Volgende week rond deze tijd zit ik in het vliegtuig terug naar Nederland!
Het zal wennen zijn, het gewone leven aan de Meerkoetstraat weer op te pakken.

Terug naar Sorong!

Doom is een klein eiland tegenover Sorong. Tegenwoordig is het eiland een groot dorp. De huizen vullen de hele kustlijn en kruipen landinwaarts de heuvels op.
Ik heb geen auto gezien, wel ojeks en fietsen. Maar het belangrijkste vervoersmiddel is de becak. Een soort 'bakfiets', waarin twee personen vervoerd kunnen worden. Een grote driewieler. De passagiers zitten voor de fietsende chauffeur, in een overdekte overkapping.
Natuurlijk hoopten de studenten dat ik koos voor dit vervoersmiddel want dat zou heel wat minder vermoeiend zijn, maar helaas! Wij gingen lopen.
Erick kent dit eiland op zijn duimpje en liet veel wetenswaardigheden zien en horen.
Er loopt een weg in een grote lus over het eiland, met veel kleine tussenliggende paadjes.
Veel Nederlanders hebben hier gewoond en ook hier worden deze huizen nog bewoond , nu door javanen of papaoe's. We liepen langs het eerste (protestantse) kerkje van Ds. Kamma uit, ik meen, 1911. Ook dit doet nog gewoon dienst. Ronde garnizoensbehuizing in loodsen uit de Nederlandse tijd, kleine eenkamer woningen .. het is nu een bezienswaardigheid, maar wordt nog steeds als woning gebruikt.
Midden op het eiland een begraafplaats, waar aan de ene kant de christenen en aan de ander kant de moslims begraven liggen.
Restanten uit de Tweede Wereldoorlog. Japan verloor hier een enorm aantal schepen middels een luchtaanval.
Tenslotte een wandelpad met het zicht op Sorong, vlakbij de haven waar een van de bootjes ons weer aan vaste wal bracht.

Terug in de taxi, onze tweede lekke band. Terwijl de chauffeur dit euvel oploste, zorgde Erick voor een alternatief program ... een kijkje nemen bij een militaire post, 50 meter verderop. Met toestemming liepen we dit erf op. Ik zocht meteen de kust op, achter deze kazerne. Wandelend over een in aanbouw zijnde pier, zag ik veel wrakken in het water liggen .. Leuk speelterrein voor de kinderen uit de kampong aan zee. Klimmem op en duiken vanaf deze wrakken, zwemmen van de ene naar de andere.
Toen we terug langs de wachtpost liepen, liep Erick naar de wacht. Ik had gevraagd of ik een foto mocht maken van het gebouwtje van de wachtpost.
Meteen werden fototoestellen en mobieltjes tevoorschijn gehaald .. baretten rechtgezet, riemen strak getrokken ... en moest ik met hen op de foto, 1 voor 1 .. (for my mother .. zei een van deze soldaten ... ook hier moet ik mijn kijk op 'het leger' bij stellen).

Na ruim een half uur reden we weer verder. Op weg naar de boedistische tempel hoog op een berg. Een verkoelende plek met een fantastisch uitzicht over Sorong, met zijn baai en zijn vele eilanden. Een monnik was net aan komen lopen en opende voor ons de deuren van de tempel.. een rustige en vriendelijke (jonge)man.
Alleen Fendy, zag ik, voelde zich wat ongemakkelijk .. als moslim in een boedistische tempel.
Even apart met hem gesproken .. dat hielp en stelde hem wat gerust.

Bijtijds thuis, moe en voldaan had ik na het eten mijn evaluatie met Danny. Een bevlogen man. Hij zou vier levens moeten leiden om alle plannen en ideeen uit te kunnen werken. Hart voor de papoea's, hart voor Papua!! Een snelle denker, vol passie en visie. In de korte tijd dat hij hier werkzaam is (4 jaar) heeft hij een enorm netwerk op weten te bouwen, zowel lokaal als in de provinciale regeringstop.
Een handelaar en regelaar in de dop, hart voor onderwijs, streng maar rechtvaardig, zoekend naar wegen om de studenten wakker te schudden zodat ze hun eigen verantwoordelijkheid ontdekken en op zich nemen voor het leven wat voor hen ligt.

Over en weer wordt er enorm veel uitgewisseld, niet alleen over school en werk!
Jammer dat Nima, zijn vrouw, nauwelijks engels of nederlands spreekt. Danny is tweetalig opgevoed, spreekt vloeiend indonesich en nederlands en spreekt daarnaast engels.

Maandag, de laatste excursiedag brak aan en de taxi was ruim anderhalf uur te laat ...
Fendy zat op hete kolen te wachten. Erick had hem uiteindelijk een smsje gestuurd. De taxi had autopech, lekke band!!
Danny was rond 7.00 uur met Dima vertrokken naar school. Ik zou 10.00 uur opgehaald worden.
Erick had voor de picknick gezorgd, een warme maaltijd met rijst, papeda, groenten en vis. Voordat we naar het strandhuis buiten de stad gingen, moesten er nog verschillende meiden opgehaald worden .. Uiteindelijk vertrokken we met 10 mensen in de taxi .. en 7 zitplaatsen.
Oh ja, Guus moest ook nog mee en zou in de haven opgehaald worden.
Dit strandhuis behoort bij de school en ligt ver buiten Sorong aan de noordkust. Twee jaar geleden voldeed de opnieuw geasfalteerde weg perfect en duurde deze rit zo'n 10 min. Nu waren we ruim een uur kwijt .. Het had deze nacht enorm geregend,de kampongs aan weerszijden van de weg stonden blank evenals de vele(!!) gaten en kuilen in de weg.
Enkele honderden meters van de route had nog iets van asfalt liggen, maar het meeste was inmiddels kapotgereden of weggespoeld. Vele malen klonken er enorme dreunen en zakten we door de vering, roken we een rubberlucht of sloeg de auto af. En steeds die twee losse kabeltjes die verbonden werden .. met steeds groter wordend vuurwerk! Guus en ik keken elkaar aan en hielden ons hart vast ...
Het strand en de huisjes op deze lokatie zijn zo vanuit een reclamefolder, van een reisbureau, tot leven gebracht. Nog volop in opbouw, beheerd door een Nederlandse Chinees. Een papoea kunstenaar maakt prachtige houtsnijwerken van aangespoeld hout of van omgevallen bomen. Deze staan overal op het terrein. Het geklop van zijn beitel in het hout was voordurend te horen en te zien.
Voordat wij gingen zwemmen haalde Erick zijn pannen en schalen met eten te voorschijn, daarbij de nodige borden en bestek. Op het balkon van een van deze huisjes hebben we heerlijk gegeten, zittend op de grond.
Zwemmen met de kleren aan, de golven in .. zoeken naar schelpen en het bekijken van de kleurige visjes in het water. Heerlijk!

Op de terugweg kregen we weer pech .. nu weigerde de auto te starten .. dus toch! Het vuurwerk was hevig, maar zonder resultaat. Het werd steeds later .. De banken eruit, de bodem los, slangetje zus, slangetje zo .. uiteindelijk geholpen door een voorbijganger die al een tijdje toegekeken had op deze parkeerplaats.
Een bezorgde ouder belde, we moesten nog twee meiden terug brengen.
's Avonds tegen 21.30 uur stopte de taxi voor ons huis. Ik trok mijn portemonnee en haalde het afgesproken bedrag tevoorschijn. Erick vroeg (ingeseind door de chauffeur) of ik wat meer wilde betalen .. vanwege alle pech!!

Hij moet nog veel leren!!

De 17e zouden Erick en Fendy mij inchecken op het vliegveld. Geen Erick te bekennen. Hij was ook niet op school, in het studiehuis... Verslapen .. als gisteren, zo vermoed Danny! De brakke auto kwam hem goed uit!
Kortom, veel leermomenten in deze dagen zo met mij!
Maar wat heb ik genoten van deze soms zo doorzichtige jong-volwassenen! Onbevangen eenvoudig en een enkeling al een rauw leven al achter zich!
Ik ben van ze gaan houden en wil ze in de toekomst gaan volgen.
Danny ziet mij graag terugkomen. Al is het voor een paar maanden in het jaar ..

Wie weet?!

Eerst maar eens terugkomen in het 'normale' leven van Ermelo, alles laten betijen en laten landen. Nadenken en overleggen met anderen, de (on)mogelijkheden bezien.

Ook het werk hier in P3W trekt mij aan ..

Deze dagen zijn gelukkig wat rustiger ..
Vanmorgen ( kamis/donderdag de 19e) ben ik met Marijke naar het ziekenhuis geweest voor die rondleiding. In de hal stonden 5 Nederlandse vrouwen te wachten. Ook zij hadden pakketten bij zich voor de oogheelkundige afdeling, om af te leveren in dit ziekenhuis en kregen die rondleiding. Ze waren vandaag in Jayapura aangekomen. Een vd vouwen was chirurg en had operatiekamer-spullen meegenomen. Vannacht logeren ze in het gastenhuis van P3W en reizen morgen door voor een rondreis van 4 weken door Papua.
Het is een klein ziekenhuis ,maar schoon en netjes.
Met twee couveuses op de kraamafdeling. Een klein mannetje brulde zijn longen sterk. Operatie - en verkoeverruimte, slaapzalen, keuken, wasruimte en apotheek .. alles verbonden met overdekte 'gangen' in de buitenlucht.

Bij jullie bijna lunchtijd .. ik ga ook maar eens eten en ga daarna nog even avondshoppen in Hola Plaza.

---

Oh ja Henk .. vandaag weer wat onderhandeld rond de matabia's.
Nancy, die ik door Marijke toegespeeld kreeg de eerste dag van mijn komst hier, krijgt het niet voor elkaar. Heel jammer, want vanmorgen kreeg ik het er met een vd lokale p3W medewerksters over .. zij vroeg waarom ik niet eerder bij haar was gekomen, zij wist mogelijk iemand die me verder kon helpen. Ik hoop dat mijn gedachten en ideeen goed zijn overgekomen ..
Mogelijk lukt eerst 1 ..
Ik moet het nog allemaal zien ..Je hoort er nog meer over.

Het laten doen in Nederland kan nog altijd!

---

Hartelijke groeten allemaal,
liefs van mij!

Trouwens Anike, hoe zijn je examens gegaan?!