Mijn laatste dagen in Papua.

Vanavond mijn laatste inkopen gedaan.
De bedoeling was rond 16.00 uur met Emmy naar Jayapura te gaan .. voor kettinkjes en anders spul. Uiteindelijk gingen we pas tegen 18.00 uur weg .. en niet naar Jayapura maar wat dichterbij .. hier in Abepura (ligt tegen Jayapura aan).

Vandaag was hier een conferentie rond het thema 'Vrouwen en geweld'. Een belangrijk thema, omdat veel vrouwen hier mee te maken krijgen, ook binnen P3W.
Machtsmisbruik buiten maar zeker ook binnen de kerk. Mishandeling en misbruik, veelal door alcoholverslaving .. de mannen zijn door de jaren heen hun identiteit kwijtgeraakt en dus de plaaats die hen vroeger toekwam ..
De vrouw daarentegen leert haar identiteit kennen .. en gaat daarmee aan de slag. Dit wrikt aan alle kanten tussen man en vrouw ... huwelijk, werk, kerk ..
Emmy volgde deze conferentie en was pas tegen zessen beschikbaar.
Zo langzamerhand weet je gewoon dat het altijd later wordt .. en met een goed boek vermaak ik me prima!

Vanmorgen hebben Julia, Nancy en ik met Mieke (een jonge papoeavrouw) een eiland in het Sentanimeer bezocht. Op dit eiland worden de boombastschilderingen gemaakt! Bovenop de berg lag een klein kerkje met school. Toen wij aan kwamen lopen hoorden we zingen vanuit de school. Niet lang daarna liepen de kinderen de school uit.
Toen ik een kijkje nam binnen de school was een knul bezig het lokaal aan te vegen .. Het leek wel een opslagplaats van oude banken en schotten .. In een ander lokaal werd het bord schoongeveegd ..een groot schoolbord uit de jaren 50.
Hun 4 uur onderwijs van deze dag zat er weer op!!
Binnen een van de kamponghuisjes aan het water werden we uitgenodigd, kregen wat voorlichting over het werk en vermaakten ons met de kinderen. Wat een eenvoud van leven!
Zo loop je als kind nog met ons mee, dan spetter je in het water en neemt een duik, vervolgens sta je nadruppelend naast ons in het huis en veeg je de boel aan.
Ik kocht een 'doek' van een rauwe papoeavrouw, wijd uitstaand kapsel, een wat lang gezicht waarin haar mond en tanden rood afstaken. Fantastisch dus!
Mieke kocht nog ander 'spul' voor de verkoop binnen P3W. Alle vrouwen die hun artikelen leveren krijgen cash money. Ze hoeven dus niet te wachten tot de door hen geleverde producten hier in de winkel verkocht zijn

Ik realiseerde me in de taxi dat ik mijn factor 50 vergeten was .. en heb dus nu een behoorlijk rood velletje.

Gisteren met Marijke (en Harry) op stap geweest. Niet naar het strand dus!!
Marijke nam ons mee naar het uitzichtspunt waar in de bochten van de weg klappers gegeten en gedronken worden... met dat enorme uitzicht over de baai naast Jayapura. Ik was hier in de eerste week ook geweest met Julia, Nancy en Emmy.
Weer een miscommunicatie ... of is het misplaatste beleefdheid. Ik had ergens in de week gezegd dat het mij nog leuk leek het strand van Jayapurate te bezoeken ..
Marijke had dat plan geen moment in gedachten gehad!

Voordat we 'de klappertent' bezochten, reed Marijke de berg op naar de top. Het is letterlijk een groots uitzicht. Bergen ontstaan vanuit de zee met een baai en vele eilanden. Tussenliggend Abepura en in de verte het Sentanimeer. Zaterdag zat ik aan de andere kant van Abepura ..
Op een van de eilanden staat een gedenkteken . Kortgeleden was ze uitgenodigd bij een herdenkingsdienst ter ere van ‘ van Hasselt’. Hij had als predikant veel betekend op deze eilanden Enggros en Tobati, en naast een christelijke gemeente , gezondheidszorg en onderwijs gebracht .
Aan het vaste land zag ik in de verte een kampongdorpje aan het water .. Marijke vertelde dat dit dorp tot op de dag van vandaag een ongelooflijk eigenwijs dorp is. In vroeger tijden was er een pokkenepidemie. Aan alle dorpen, ook aan het vaste land werd de net ontdekte medicatie aangeboden .. dit dorp weigerde .. en werd praktisch uitgeroeid.
Harry is hier (als oud militair) om mee te helpen een herdenkingsmonument op te richten in Biak en vertrekt ook morgen uit Jayapura..
In juli 1957 stortte er een KLM vliegtuig in zee, net buiten Biak. De mensen die deze ramp overleefden hadden dat te danken aan de eilandbewoners die onmiddelijk in prauwen te hulp schoten.
Als dank voor dit feit wil men een gedenkplaats oprichten bij de kerk met ‘ de klok’ aan de rand van Biak.
Deze vliegtuigramp was enorm ingeslagenbij de bevolking van Biak .. maar ook in de wereld.

Mijn geboortejaar … ik had er nog niet over gehoord.

Mijn koffers staan klaar .. morgen de laatste bagage erin ..
13.00 uur moet ik op het vliegveld zijn. Het vliegtuig vertrekt 14.20 uur naar Jakarta, met een tussenstop in Makassar. Rond 20.30 vertrek ik uit Jakarta ..Indonesie … naar Amsterdam, Nederland.. waar ik tegen 7.45 uur donderdagmorgen aankom .. 8 uur tijdsverschil teruggestapt .. en dan met de trein naar Ermelo.

Ermelo … ik sprak een onderwijzer van de basisschool in Sorong. Hij vroeg , in het engels , waar ik vandaan kwam. Toen ik ‘Nederland/Belanda’ zei, vroeg hij ‘ uit welke plaats?’, hij had nl. familie in Nederland wonen, zijn opa en oma. Wie kent nou Ermelo .. Daarom vroeg ik waar zijn grootouders vandaan kwamen . Hij antwoordde ‘Uit Ermelo’!

Wat zal dat wennen zijn het leven in Ermelo weer op te pakken. Ik sta er anders in dan Henk, ervaar ik. Het is goed mogelijk dat ik terugkeer .. hoe, wat en wanneer .. dat weet ik niet!
Maar er staan deuren open ..
Eerst maar eens thuiskomen .. aan de Meerkoetstraat, met de vijver in de tuin, mijn eigen bed, en een kussen dat niet zo hoog is! Mijn eerst wijntje na ruim 6 weken ..

Voor nu .. veel liefs en bedankt,

Tot ziens in Nederland .. en mam, ik hoop zondag bij je langs te komen! Dikke kus en knuffel alvast!

Nans