.. en het vervolg!

Vandaag, zondag/minggu 22 jan. heeft Marijke, Harry vd Graaf, een Nederlander, van het vliegveld gehaald.
Morgen, zo hoorde ik van Hermien, gaan we (Marijke, Harry en ik) naar het strand.
Wel handig dat ik het nu ook weet.

En wellicht (zo dacht Hermien) kan ik dinsdag naar 1 van de Sentani eilanden, om te zien hoe boombast beschilderd wordt.
Het beschilderen van boombast is een van de verkoopprojecten die P3W begeleidt.

Na al de miscommunicatie van vandaag moet ik het nog zien of dit doorgaat!
Het vooruitzicht is leuk!

Omdat het P3W centrum begin april 50 jaar bestaat worden er allerlei voorbereidingen getroffen rondom de festiviteiten.
Het tweede gastenhuis zal tegen die tijd klaar zijn en officieel worden geopend. Om het aanzien van het terrein te verfraaien stond deze vrijdag 'de tuin' op het program.
Alle vrouwen en een enkele man was aan het werk met wieden, aanharken van bladeren, opruimen en verbranden van droge bladeren, snoeien, vegen en gras maaien met de parang (hakmes). Met kruiwagens werd het tuinafval weggereden.
Het meeste ging handmatig dwz het onkruid wieden met de vingers .. en het aanharken even later ook, omdat de hark afbrak (doorgeroest).
Tussendoor had ik een afspraak met Marijke in haar kantoor. Met mijn portemonnee op zak ging ik daarna naar Hola Plaza .. voor twee grote tuinharken en twee kleine wiedharkjes .. Ze werden met gejuich en gelach begroet en direct ingewijdt!

Voorovergebogen, tijdens het wieden, liep het zweet letterlijk in straaltjes op de grond.
Wegschietende salamanders die hun schuilplaats opgeruimd zagen worden, kevers en ander kruipend gedierte. Van alles ontdekten we. Uiteindelijk ook een mansvuistgroot fel groene kikker. Henk en ik zagen deze voor 't eerst in Manokwari.. Julia pakte hem op .. hij bleef muisstil plat op haar hand liggen. Een van de mannen waarschuwde haar .. hij kon gif spugen. Gelukkig bracht ze haar prins zonder problemen achter het huis .. bij wat water.

Wat was het heerlijk daarna het koude water over je verhitte lichaam te voelen glijden tijdens het mandieen. Iedere keer bezorgt die eerste bak water me een 'riebel' ..
Maar het is zo verkwikkend!

Zaterdag, vroeg in de ochtend werd ik wakker doordat ik iets achter m'n rug voelde lopen en vervolgens over mijn benen. Ik had mijn laken afgeslagen omdat het te warm was.
Slaperig dacht aan een tjiktjak (muursalamander) maar realiseerde me vaag dat dit zwaarder aanvoelde. Ik hoorde achter mijn bed een 'plof'. Enigzins wakker keek ik onder mijn bed, vervolgens de kamer in en de muren langs. Ik ontdekte niets en sukkelde weer in slaap. Vermoedelijk omdat ik weer wat hoorde sloeg ik mijn ogen op en zag iets wegschieten vanonder de tafel richting de kast. Nu allert wachtte ik totdat 'het' weer te voorschijn kwam. Niet veel later zag ik vanonder de kast iets bewegen .. omdat ik mijn bril wilde pakken snelde het weer weg!
Tenslotte werd mijn geduld beloond en kreeg ik op de steunplank onder de tafel oogcontact met een ... rat! Hij had zijn vertier gezocht, bij de pindakoekjes op tafel ..

Ik ben inmiddels verhuisd naar een andere kamer. De rat was die avond ervoor gesignaleerd op de bovenverdieping van het gastenhuis. Hermien had hem naar buiten gewerkt. In de hor van mijn slaapkamer zat een klein gat, boven mijn bed. Vermoedelijk heeft hij deze ook als vluchtroute gebruikt. Want tijdens de schoonmaak ontdekten we geen rat ... wel veel keuteltjes.
Het gat in de hor is gedicht evenals die avond ervoor het gat in de balkondeur van de bovenverdieping.

De laatste paar dagen in Papua zijn ingegaan. Ik realiseer me dat nauwelijks ..

De komende dagen hoop ik nog wat te schrijven ... over mijn ervaringen on the beach en on the islands ..


Tot dan,

Lieve groeten maar weer,

Nans