Een saaie zondag in Abepura, P3W
Door: Henk en Nans Rougoor
Blijf op de hoogte en volg Nans
22 Januari 2012 | Indonesië, Batavia
Normaal ga ik naar de kerk op zondag ... en heb dat ook overwogen, maar omdat ik de taal niet spreek en ik dus alleen om de melodie van het lied zou moeten gaan ... bleef ik thuis! Het begin van een saaie dag ..
Was ik wel gegaan dan was deze dag totaal anders verlopen! Had ik maar ...
Het heeft me vandaag behoorlijk dwars gezeten, maar net terugkijkend naar de geplaatste foto's ... weet ik de boel redelijk te relativeren. BEDANKT HENK!!
Wat ging er vandaag fout?
Vrijdag tijdens onze bezigheden in de tuin had ik een paar keer een balletje opgegooid dit weekend met iemand, of een paar vrouwen per boot/prauw het Sentanimeer op te gaan.
De twee meiden hadden al wat anders, Julia zat met een paspoort wat ze nog niet terug had .. en wat andere vrouwen moesten zaterdag op kantoor aan het werk. Zij zouden wel horen of anderen misschien konden en dat mij dan inseinen. Of het nu zaterdag of zondag zou worden maakte mij niet uit.
Zaterdag lukte niet. Marijke kwam zaterdag langs en ik kon met haar en Hermien (die ziek was en bloed moest prikken ..malaria?) naar haar huis. Op de terugweg reden ze mij naar het hoogste punt van de omgeving .. Ik had een fantastisch uitzicht over zowel het Sentanimeer als over zee. De zee ligt een stuk lager dan het meer. Jammer dat het wat heiig was.
Onderweg nog een gebakken maiskolf gegeten, als vroeger.
Bloed weggebracht .. geen malaria .. en weer thuis op P3W.
Ik had nog niets vernomen van mogelijk zondag weg..
Vanochtend onder kerktijd ontbeten .. rond 9.00 uur.
Na kerktijd hoorde ik van alles op het erf en nam een kijkje.. vroeg of er al wat meer duidelijkheid was.
Hier begon onze miscommunicatie ..
Degene die mj antwoordde wist niets van mijn wens .. en schudde 'nee'. Achteraf had zij mijn vraag niet begrepen, dacht dat ik vroeg of dat geroep voor mij was.
De meeste vrouwen werkzaam op P3W gaan het weekend gewoon naar huis. Een enkeling blijft hier.
Ik wachtte af totdat ik wat meer zou horen. Er was nog volop leven beneden .. totdat het verdacht stil werd. Ik snel naar beneden .. WEL VERDORIE .. de buitendeur was op slot .. dus ik was alleen!
Ik had 'mama' Lien nog gezien en ff gegroet.. ging vervolgens naar de eetzaal. Gelukkig was de tafel voor 8 personen gedekt, dus men was nog niet definitief weg .. wij begonnen alvast met z'n 4en. Naast de eetzaal is het kantoor. Ik nam hier na het eten mijn mail door .. zodat ik de anderen zou horen binnenkomen. Niet wetende dat de anderen voorbereidingen troffen in het andere gebouw voor het maken van mie (daar was het keukenpersoneel weer niet van op de hoogte). Dit zou meegenomen worden op de boot over het Sentanimeer naar 1 van de eilanden, door 'mama' Lien..
Ik besloot terug te gaan naar het andere gebouw .. en kwam Hermien tegen .. met een schaaltje mie .. voor mij!?! Terwijl ik net rijst gegeten had .. in de eetzaal waar de borden nog voor hen klaar stonden. Ik legde uit wat ik wilde..dat ik ook zelf wel met een taxi of een ojek naar de aanlegsteiger kon gaan. Of zij misschien het adres wilde opschrijven. Geschrokken keek ze mij aan ... 'mama' Lien was net 3 min. weg, met een taxi, naar die boten!!
Familie, kampongbewoners, vrouwen van P3W zouden elkaar ontmoeten op 1 vd eilanden van het Sentanimeer. Haar schoonfamilie was daar vanwege het overlijden van haar tante, afgelopen dinsdag. De gewoonte is dat iedereen daar omheen bij elkaar komt om de familie te ondersteunen. En natuurlijk hoorde ik daar ook bij .. 'Mama' Lien had Hermien geholpen met koken omdat Hermien ziek was. Notabene .. ik had 'mama' Lien begroet toen zij naar de keuken ging om pannen te halen voor de mie!
Tja, Hermien had wel nog even op het punt gestaan mij te vragen, maar mijn slaapkamerdeur was dicht .. ze dacht dat ik sliep!! Weer die beleefdheid!
Daarnaast was er een afvaardiging (vanwege anti-AIDS program van P3W) na kerktijd naar de kust gegaan.
Goed, ik ben tegen 15.00 uur maar op eigen houtje de buurt gaan verkennen. Door verscheidene kampongs gelopen .. om wat straatbeelden vast te leggen.
Net met Julie gepraat ... zij herkent de frustratie, die steeds terugkerende onduidelijkheid. Een ding leer je hier wel ... be patient. (Ze kennen op deze computer niet de " boven een letter ... lastig)
Ik moet eerst eten ... ga zo weer verder ..dus
Wordt Vervolgd
Was ik wel gegaan dan was deze dag totaal anders verlopen! Had ik maar ...
Het heeft me vandaag behoorlijk dwars gezeten, maar net terugkijkend naar de geplaatste foto's ... weet ik de boel redelijk te relativeren. BEDANKT HENK!!
Wat ging er vandaag fout?
Vrijdag tijdens onze bezigheden in de tuin had ik een paar keer een balletje opgegooid dit weekend met iemand, of een paar vrouwen per boot/prauw het Sentanimeer op te gaan.
De twee meiden hadden al wat anders, Julia zat met een paspoort wat ze nog niet terug had .. en wat andere vrouwen moesten zaterdag op kantoor aan het werk. Zij zouden wel horen of anderen misschien konden en dat mij dan inseinen. Of het nu zaterdag of zondag zou worden maakte mij niet uit.
Zaterdag lukte niet. Marijke kwam zaterdag langs en ik kon met haar en Hermien (die ziek was en bloed moest prikken ..malaria?) naar haar huis. Op de terugweg reden ze mij naar het hoogste punt van de omgeving .. Ik had een fantastisch uitzicht over zowel het Sentanimeer als over zee. De zee ligt een stuk lager dan het meer. Jammer dat het wat heiig was.
Onderweg nog een gebakken maiskolf gegeten, als vroeger.
Bloed weggebracht .. geen malaria .. en weer thuis op P3W.
Ik had nog niets vernomen van mogelijk zondag weg..
Vanochtend onder kerktijd ontbeten .. rond 9.00 uur.
Na kerktijd hoorde ik van alles op het erf en nam een kijkje.. vroeg of er al wat meer duidelijkheid was.
Hier begon onze miscommunicatie ..
Degene die mj antwoordde wist niets van mijn wens .. en schudde 'nee'. Achteraf had zij mijn vraag niet begrepen, dacht dat ik vroeg of dat geroep voor mij was.
De meeste vrouwen werkzaam op P3W gaan het weekend gewoon naar huis. Een enkeling blijft hier.
Ik wachtte af totdat ik wat meer zou horen. Er was nog volop leven beneden .. totdat het verdacht stil werd. Ik snel naar beneden .. WEL VERDORIE .. de buitendeur was op slot .. dus ik was alleen!
Ik had 'mama' Lien nog gezien en ff gegroet.. ging vervolgens naar de eetzaal. Gelukkig was de tafel voor 8 personen gedekt, dus men was nog niet definitief weg .. wij begonnen alvast met z'n 4en. Naast de eetzaal is het kantoor. Ik nam hier na het eten mijn mail door .. zodat ik de anderen zou horen binnenkomen. Niet wetende dat de anderen voorbereidingen troffen in het andere gebouw voor het maken van mie (daar was het keukenpersoneel weer niet van op de hoogte). Dit zou meegenomen worden op de boot over het Sentanimeer naar 1 van de eilanden, door 'mama' Lien..
Ik besloot terug te gaan naar het andere gebouw .. en kwam Hermien tegen .. met een schaaltje mie .. voor mij!?! Terwijl ik net rijst gegeten had .. in de eetzaal waar de borden nog voor hen klaar stonden. Ik legde uit wat ik wilde..dat ik ook zelf wel met een taxi of een ojek naar de aanlegsteiger kon gaan. Of zij misschien het adres wilde opschrijven. Geschrokken keek ze mij aan ... 'mama' Lien was net 3 min. weg, met een taxi, naar die boten!!
Familie, kampongbewoners, vrouwen van P3W zouden elkaar ontmoeten op 1 vd eilanden van het Sentanimeer. Haar schoonfamilie was daar vanwege het overlijden van haar tante, afgelopen dinsdag. De gewoonte is dat iedereen daar omheen bij elkaar komt om de familie te ondersteunen. En natuurlijk hoorde ik daar ook bij .. 'Mama' Lien had Hermien geholpen met koken omdat Hermien ziek was. Notabene .. ik had 'mama' Lien begroet toen zij naar de keuken ging om pannen te halen voor de mie!
Tja, Hermien had wel nog even op het punt gestaan mij te vragen, maar mijn slaapkamerdeur was dicht .. ze dacht dat ik sliep!! Weer die beleefdheid!
Daarnaast was er een afvaardiging (vanwege anti-AIDS program van P3W) na kerktijd naar de kust gegaan.
Goed, ik ben tegen 15.00 uur maar op eigen houtje de buurt gaan verkennen. Door verscheidene kampongs gelopen .. om wat straatbeelden vast te leggen.
Net met Julie gepraat ... zij herkent de frustratie, die steeds terugkerende onduidelijkheid. Een ding leer je hier wel ... be patient. (Ze kennen op deze computer niet de " boven een letter ... lastig)
Ik moet eerst eten ... ga zo weer verder ..dus
Wordt Vervolgd
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
